Μεγάλες αντιδράσεις για την νέα ονομασία του Δήμου Φιλιππιάδας!

Μετά την ανακοίνωση του Καλλικράτη από τον υπουργό εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, επιβεβαιώθηκε η πληροφορία ότι αλλάζει η ονομασία του Δήμου Φιλιππιάδος και των Δήμων που καταργούνται, σε Δήμο Ζηρού. Οι αντιδράσεις από την μεριά των κατοίκων της Φιλιππιάδας είναι μεγάλες και όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές θα κορυφωθούν τις επόμενες ημέρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι Φιλιππιαδιώτες που διαφωνούν με την νέα ονομασία, θεωρούν υπεύθυνο τον κυβερνητικό βουλευτή Βαγγέλη Παπαχρήστο, ο οποίος στην προσπαθειά του να κατευνάσει τους πολίτες του Θεσπρωτικού των οποίων ο Δήμος καταργείται και συγχωνεύεται με τον δικό μας, ζήτησε από τον Ραγκούση την αλλαγή της ονομασίας. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό αληθεύει, θα προσπαθήσουμε όμως να επικοινωνήσουμε με τον ίδιο.

Από την άλλη ο Δήμαρχος Φιλιππιάδος συγκάλεσε εκτάκτως δημοτικό συμβούλιο για σήμερα το απόγευμα στις 6 και αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις που αφορούν τον τρόπο και τον χρόνο των κινητοποιήσεων.

Εμείς θα σας ενημερώνουμε συνεχώς και θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν να παραμείνει η ονομασία του ιστορικού μας Δήμου.

Έγγραφο του Δήμου Φιλιππιάδος,επί χούντας για την Κομμουνιστική απειλή!

ΚΟΜΜΟΥ...ΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Η ιστορία του καθενός γράφεται ανάλογα με τις πράξεις του, την προσωπικότητά και την ιδεολογία του. Στους απλούς πολίτες που προσπαθούν σε κάθε περίπτωση και συνθήκη να επιβιώσουν, ακόμη και οι «κακές» πράξεις συγχωρούνται. Στην καλύτερη των περιπτώσεων οι πράξεις αυτές ή καλύτερα οι συμπεριφορές ξεχνιούνται. Όταν όμως πρόκειται για δημόσια πρόσωπα, που δεν κινούνται απλώς στην σφαίρα του προσωπικού αλλά δημιουργούν, παράγουν και εντέλει υποχρεώνουν σε πολιτικές συμπεριφορές δεν μπορεί η ιστορία να τους συγχωρήσει τόσο εύκολα.

Μπορεί για λόγους καθαρά ηθικούς να αφήνουμε την λήθη να σβήσει ανάρμοστες πολιτικές συμπεριφορές, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνούμε εντελώς το παρελθόν, διαφορετικά πελαγοδρομούμε και ολισθαίνουμε σε χειρότερες καταστάσεις από αυτές που θα έπρεπε να αποφύγουμε.

Ο καθένας αφήνει τα ίχνη του σε αυτή την ζωή και οι επόμενες γενιές αποφασίζουν ποιόν θα αφήσουν να πνιγεί μέσα στην λάσπη και ποιον θα ανυψώσουν ηθικά και υστεροφημικά.

Η σημερινή μας ιστορία, για να σας βάλουμε στο κλίμα και για να μπορέσετε να κατανοήσετε τα παραπάνω, αφορά μια περίοδο εξαιρετικά μαύρη και σκοτεινή για την πολιτική αλλά και την κοινωνική ζωή της χώρα μας. Την περίοδο της επταετίας, την εποχή που καταλύθηκε η δημοκρατία και οι χουντικοί με την τρομοκρατία του στρατού και των τανκ, έβαλαν την χώρα στον γύψο.

Η Φιλιππιάδα δεν θα μπορούσε να μην ακολουθήσει τα πολιτικά αδιέξοδα που δημιούργησαν οι στρατιωτικοί. Είτε με την θέληση κάποιων συμπατριωτών μας να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση- παρωδία, είτε με την άγνοιά άλλων που αποδείχτηκε περισσότερο επικίνδυνη.

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι κανείς δεν πρέπει, να τοποθετεί τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι σε σχέση πάντα με την συμπεριφορά τους εκείνη την εποχή. Πρέπει να εξετάσει κανείς σε βάθος πολλούς παράγοντες και δεδομένα της εποχής για να καταλήξει σε ένα αμφιβόλου πόιότητας συμπέρασμα.

Είναι λοιπόν 21 Φεβρουαρίου του 1968. Οι συνταγματάρχες δεν έχουν κλείσει ούτε ένα χρόνο στην εξουσία. Οι μόνες πολιτικές τους δράσεις σε κάθε νομό, πόλη και χωριό δεν αφορούν στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής των κατοίκων αλλά στην επιμόρφωσή τους στα εθνικοχριστιανικά ιδεώδη. Άφηναν οι γεωργοί τα χωράφια, οι κτηνοτρόφοι τα ζωντανά τους και έτρεχαν - υποχρεούνταν να πάνε - στις εκδηλώσεις των επιτροπών διαφώτισης για να μάθουν τι σημαίνει Εθνική, στρατιωτική κυβέρνηση.

Όταν όμως δεν μπορείς να πείσεις κάποιον με επιχειρήματα, χρησιμοποιείς τεχνάσματα. Πως γίνεται να είναι κάποιος υποχείριο σου χωρίς την αίσθηση του φόβου; Υπήρχε άφθονος ο φόβος, με πολλούς τρόπους και διάφορα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι δικτατορίσκοι κάθε περιοχής.

Φυσικά ακολούθησαν και την μέθοδο του αόρατου εχθρού. Μέθοδο που εφάρμοσαν οι ναζί αλλά και οι Αμερικανοί. Οι πρώτοι με την Άρια φυλή, οι δεύτεροι με τον φόβο της Κομμουνιστικής επέλασης. Με ιδέες από το τρίτο ράιχ - στο οποίο τρομάρα τους ήθελαν να μοιάσουν - και κυρίως με την κλοπή της «απειλής» που είχαν κανει πράξη οι Αμερικανοί δεκαετίες πρίν, ολοκλήρωσαν το ιδεολογικό τους υπόβαθρο. Και ξεκινήσανε τις επιτροπές διαφώτισης.

Μια τέτοια υποεπιτροπή διαφώτισης λοιπόν ανέλαβε το θλιβερό καθήκον να ενημερώσει τους κατοίκους της Φιλιππιάδας για την επερχόμενη Κομμουνιστική απειλή. Αυτοί, αφού κλείδωσαν τα σπίτια τους για να μην μπεί το κόκκινο τέρας, μάντρωσαν τα ζώα τους για να μην πέσει κανένα κομμουνιστοδηλητήριο και ξεκίνησαν για την αγορά ζωσμένοι με μαχαίρια μήπως τους επιτεθεί κανένα κρυμμένο σοβιετικό Άλιεν.

Ο κόσμος δεν είναι βλάκας. Τουλάχιστον όχι όσο νομίζουν οι έχοντες την εξουσία.

Τώρα, στο έγγραφο διαβάζουμε για την διάλεξη περί Κομμουνιστικής απειλής. Φανταζόμαστε το χέρι του γραμματέα του Δήμου να τρέμει όχι μόνο στο άκουσμα αλλά και στο γράψιμο της λέξης «κομμουνιστική». Έτσι εξηγείται πως ξέχασε να γράψει ολόκληρη την λέξη.

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι οι δημόσιοι λειτουργοί παρακαλούν θερμότατα τους αξιωματικούς και τον φρούραρχο να παρεβρεθούν στην διάλεξη. Θα περίμενα το αντίθετο. Τέλος πάντων, μπορέι ο φρούραρχος να είχε κάνει στον Κόκκινο στρατό.

Για το μόνο που ζηλεύουμε από αυτά που γράφονται στο έγγραφο εκείνης της περιόδου είναι ότι τότε η Φιλιππιάδα είχε κινηματογράφο, με το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑ.

Δημοσίευμα των NEW YORK TIMES του 1897 που αναφέρει την Φιλιππιάδα! Δυστυχώς για κακό..

Μερικές φορές η επιστροφή στο παρελθόν μέσα από την ιστορία και την έρευνα ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες.Όπως για παράδειγμα το άρθρο που θα διαβάσετε παρακάτω και αφορά στον γνωστό ως "ατυχή πόλεμο του 1897". Τα γεγονότα γνωστά, οπότε αυτό που μένει είναι η αναφορά της μικρής μας πόλης στην έγκριτη Αμερικάνικη εφημερίδα, 100 και πλέον χρόνια πριν.Όσο για τα αίτια του ατυχή πολέμου, θα τα αναλύσουμε μια άλλη φορά διεξοδικότερα.


ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ

Επί πλέον, αναμενόμενη υποχώρηση ελλήνων από την Άρτα.

ΛΟΝΔΙΝΟ, 3 Μαίου 1897.- Πληροφορίες από την Άρτα λένε ότι οι κεντρικές τοπικές αρχές και περίπου 100 κάτοικοι από την περιοχή επιστρέφουν στην πόλη. Παρόλα αυτά, ο πανικός ακόμη κυριαρχεί στην Άρτα. Όλα τα καταστήματα είναι κλειστά και οι στρατιωτικές αρχές είπαν ότι παρατηρούν περαιτέρω υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων, από τα περίχωρα.
Κατευθυνόμενος προς Φιλιππιάδα οι φλόγες είναι ορατές.

Ένας οπλισμένος Έλληνας ιερέας επιχειρεί να επαναφέρει το ηθικό των στρατευμάτων της Άρτας κάνοντας τους κήρυγμα για την επίθεση εναντίον των Τούρκων, σε μια πλατεία.
Ένα τηλεγράφημα από την Άρτα λεει ότι οι Τούρκοι έχουν καταλάβει τη γέφυρα στο Λούρο. Τα ελληνικά στρατεύματα, σύμφωνα με πληροφορίες από την Κωνσταντινούπολη, εκκενώνουν την Άρτα.

Εντυπώσεις από την Φιλιππιάδα σε κείμενο του 1912!

«Η προς Φιλιππιάδα οδός προβαίνουσα διέρχεται δια του Ελευθεροχωρίου οικουμένου υπό Χριστιανών εις 500 ανερχομένων και μετά 10 λεπτά άγει εις Φιλιππιάδα (Παλαιά και Νέα) υπό Χριστιανών και Τούρκων οικουμένην.

Η Φιλιππιάς εινε κέντρον εμπορικόν δύο επαρχιών της Λάκκας και του Λούρου, αίτινες περιλαμβάνουσι 70 χωριά και κώμας άπασας Ελληνικάς. Όλον το εμπόριον όθεν συγκεντρούνται ενταύθα. 70 διάφορα καταστήματα έχουσιν εγκατασταθεί οριστικώς. Πλήν 2-3 οθωμανικών και Εβραικών τα άλλα είνε Ελληνικά.

Η Φιλιππιάς έχει το ξενοδοχείον του ύπνου «το Σύνταγμα» μετ΄επιπλώσεως τελείας και καθαριότητος. Το κτίριον είνε νεόκτιστον μετά δωματίων ευρυχώρων και εγκαταστάσεως ασετιλίνης. Έχει δε και ικανά καφεία πέριξ της δενδροφυτευμένης πλατείας ως και εστιατόρια σχετικώς καθάρια.

Αι οδοί της Φιλιππιάδος ευρύτατοι. Δεξιά και αριστερά περιβόλια, και σεράγια Τούρκικα τα οποία προσδίδουσι χάριν εις την κωμόπολιν, ήτις υπό την Ελληνικήν διοίκησιν θα καταστή παράδεισος διαμονής........»

Στην φωτογραφία αυτή του 1930 βλέπεται το ξενοδοχείο, στην αριστερή πλευρά του δρόμου!


Είναι μόνο ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο Έλληνα περιηγητή για την πόλη μας. Στην διάθεσή μας υπάρχουν πάρα πολλά κείμενα και βιβλία τα οποία στο μέλλον αν υπάρχει και η διάθεση από τον Δήμο της πόλης θα δημοσιευτούν συνολικά.
Για την ιστορία, το ξενοδοχείο «το Σύνταγμα »που αναφέρεται στο παραπάνω κείμενο είναι αυτό που αποκαλούμε σήμερα «Χάνι Τσουμάνι» και το οποίο έχουμε εγκαταλείψει στην μοίρα του.

Mε κάποιο τρόπο ο Δήμος θα πρέπει να βρει χρήματα ώστε να αγοράσει το κτίριο από τον σημερινό του ιδιοκτήτη, κάτι που κάνουν δεκάδες δήμοι με ιστορικά κτίρια σέ όλη την χώρα.