Η
Λίμνη Ζηρού (επίσης και
"Λίμνη Ζηρός") βρίσκεται 2 χλμ δυτικά της επαρχιακής οδού Άρτας - Φιλιππιάδας - Ιωαννίνων απέναντι από την κοινότητα Παντάνασσας Άρτας. Διοικητικά και γεωγραφικά ανήκει σε τρεις δήμους: Φιλιππιάδας (Ν. Πρέβεζας), Θεσπρωτικού (Ν. Πρέβεζας) και Ξηροβουνίου(Ν. Άρτας). Από την 1η Ιανουαρίου 2011, με τον Νόμο Καλλικράτης η Λίμνη Ζηρού περιέρχεται ολοκληρωτικά στο Νέο Δήμο Ζηρού, με πρωτεύουσα τη Φιλιππιάδα, εκτός από ένα δασικό τμήμα πρόσβασης από την Οδό Αρτας-Ιωαννίνων που ανήκει στο κτηματολόγιο Παντάνασσας του Δήμου Αρταίων.
Το όνομά της Λίμνης Ζηρού έχει Σλαβική προέλευση (π.χ. η λέξη λίμνη είναι озеро (οζέρο) στα Ρωσικά, језеро στα Σερβικά ή езеро στα Βουλγάρικα), προφανώς κατάλοιπο μεσαιωνικής εποίκησης της περιοχής από Σλαβικά φύλα. Η αμφισβήτηση της Σλαβικής εποίκησης περιοχών του Νομού Πρέβεζας και πέριξ, δεν έχει πλέον κανένα νόημα, διότι είναι τεκμηριωμένες τέσσερις Βουλγαρικές επιδρομές και και το κυριότερο, από τα 75 τοπωνύμια χωριών του Νομού Πρέβεζας τα 43 ήταν Σλαβικά και άλλαξαν με Προεδρικά διατάγματα από το έτος 1926 - 1955. Πχ: Αρτσα (Νάρκισσος), Βλάντα (Δεσποτικά), Βόνιτσα (=πόλη με νερά, Vodina), Γόρανα (Τρίκαστρο), Ζάλογγο (Za+Longu= εις το δάσος),Καντζάς (Στεφάνη), Λούτσα (Luza), Μουζάκα (Σφηνωτό), Μποντάρι (Βαλανιδούσα), Νεμίτσα (Βουβοπόταμος), Ντάρα (Ελιά), Ντούβιανα (Κρυοπηγή), Ποδογόρα (Pod + Goria = πρόποδες βουνού, σήμερα Ριζοβούνι), Σέσοβο (Πολυστάφυλο), Στρεβίνα (Καμπή), Τζαραβίνα (Σκεπαστό), κλπ
Η Λίμνη Ζηρού είναι ένα σημαντικό αξιοθέατο - μοιάζει με Ελβετικό τοπίο - που ήταν σχετικά άγνωστο στο κοινό, γιατί δεν υπήρχε στους τουριστικούς χάρτες με κλίμακα κάτω του 1:300.000. Η λίμνη έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μετά το έτος 1998 όταν εκτυπώθηκε φωτογραφικό πόστερ και διανεμήθηκε δωρεάν σε 3.000 αντίτυπα από τον Χαράλαμπο Γκούβα.
Γεωλογία - Γεωγραφία
Η δημιουργία της λίμνης Ζηρού φαίνεται να οφείλεται στην τεκτονοκαρστική δραστηριότητα της περιοχής. Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι η λίμνη αποτελούσε λιμναίο σπήλαιο, αλλά η οροφή κατέρρευσε προ 10.000 ετών περίπου. Ο υδροφόρος ορίζων της λίμνης είναι ο ίδιος με αυτόν του ποταμού Λούρου, συνεπώς τα δύο υδάτινα συστήματα επικοινωνούν.
Οι διαστάσεις της λίμνης είναι περίπου 900μ Χ 600μ. Το μέγιστο βάθος της λίμνης, σύμφωνα με μετρήσεις του ιδιώτη Χαράλαμπου Γκούβα το έτος 1997 βρέθηκε 70 μέτρα ενώ στη βόρεια όχθη το άμεσο βάθος στα βράχια είναι 9 μέτρα. Η νότια όχθη «σβήνει» σταδιακά σε ρηχή αμμουδιά. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται χειμώνα καλοκαίρι από 9,6οC – 21,2οC. Όπως σε όλες τις λίμνες με γλυκό νερό η άνωση είναι χαμηλότερη από αυτή των θαλασσών, και η κολύμβηση εγκυμονεί κίνδυνο πνιγμού. Στο παρελθόν έχουν πνιγεί άτομα που προσπάθησαν να κολυμπήσουν ή ψάρευαν.
Το έτος 2010 ανέκυψε ένα παράξενο φαινόμενο στη Λίμνη Ζηρού. Οι εφημερίδες έγραψαν κατά γράμμα ότι "Το Νερό της Λίμνης Ζηρού έγινε Κόκκινο". Στο σχετικό ρεπορτάζ ανακοινώθηκε ότι "ο καθηγητής ελέγχου και προστασίας του περιβάλλοντος του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τρ. Αλμπάνης μετά από έρευνα απέδωσε το φαινόμενο σε ένα τοξικό Κυανοβακτηρίδιο, το Planktothrix Rubescens, αναφέροντας πληροφορίες σχετικά με τις επικίνδυνες ιδιότητες του βακτηριδίου και πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης, μάλιστα συνέστησε πλήρη απαγόρευση της κολύμβησης και της αλιείας στη λίμνη. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας Λίμνη Ζηρού κ. Λάμπρος Παππάς, δήλωσε σε συνέντευξη στον Χαράλαμπο Γκούβα, ότι το φαινόμενο αυτό της ερυθρότητας των υδάτων εμφανίζεται κάθε χρόνο, μετά από πολλές βροχές, και το αποδίδει σε υλικά ερυθράς γής (ερυθρογή, redsoil) από τον παραπλήσιο Κοκκινόπηλο (βλέπε Κοκκινοπηλός Πρέβεζας)
Ιστορία
Στις όχθες της λίμνης, είχε χτιστεί από Αυστριακούς αρχιτέκτονες το 1947 - 1949 η "Παιδόπολη του Ζηρού" ("Ζηρόπολη"), με αντικείμενο την περίθαλψη των ορφανών παιδιών του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου Πολέμου, με πρωτοβουλία της τότε Βασίλισσας Φρειδερίκης.
Από το 1949 μέχρι το 1975 η Ζηρόπολη αποτέλεσε ένα σημαντικό εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και οικονομικό πυρήνα της περιοχής. Σε αυτό το Ελβετικό ελληνικό τοπίο λειτουργούσε δημοτικό, γυμνάσιο, εστιατόριο, κοιτώνες, θέατρο, εκτροφεία ορνίθων και ζώων, αλιευτικός σταθμός, κλπ. Το έτος 1965 μετά από ισχυρό σεισμό, πολλά λιθόκτιστα κτίρια υπέστησαν ανεπανόρθωτες ζημιές και η πόλη πέρασε σε παρακμή, συνεπικουρούμενη και από το γεγονός ότι πολλά ορφανά παιδιά ενηλικιώνονταν και έφευγαν.
Μυθολογία 
Η λαϊκή μυθολογία έχει πλάσει και σχετικό μύθο σχετικά με τη
δημιουργία της λίμνης. Σύμφωνα με αυτόν, "δύο αδελφές, μία πλούσια και μία φτωχή, βρίσκονταν σε αντιδικία με έρεισμα τα παχουλά παιδιά της φτωχής που σιτίζονταν με αποφάγια της πλούσιας. Τελικά επήλθε ρήξη των δύο αδελφών και η φτωχή πήρε το δρόμο της ξενιτιάς προς το βουνό. Τότε παρουσιάσθηκε άγγελος και της είπε να μη γυρίσει πίσω να δει την καταστροφή γιατί θα μετατραπεί σε στήλη άλατος. Σε λίγο έγινε σεισμός και η περιοχή κατέρρευσε με αποτέλεσμα να καταπιεί το σπίτι και την οικογένεια της πλούσιας αδελφής. Η φτωχή αδελφή τρόμαξε και γυρίζοντας πίσω μαρμάρωσε μαζί με το γάιδαρό της".
Προφανώς η λαϊκή μυθολογία σαν άγαλμα της εννοεί το μεγάλο βράχο ανατολικά της λίμνης, και είναι φανερό ότι παραπέμπει σε ανάλογο μύθο της Βίβλου με τα Σόδομα και Γόμορρα.
Αναρτήθηκε από: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7_%CE%96%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%8D
------------------------------------------------------------------------------------------------
Η εκπομπή ''Γυρισμάτα'' του ΣΚΑΪ πρόβαλλε τις σπάνιες ομορφιές στην περιοχή της Φιλιππιάδας. Οι παρουσιαστές της εκπομπής εντυπωσιάστηκαν από την μοναδική ομορφιά της Λίμνης του Ζηρού και το συμπεριέλαβαν στις 5 καλύτερες αναμνήσεις που είχαν από τον Ν.Πρεβέζης.
Το βίντεο μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο παρακάτω Link
http://girismata.skai.gr/default.asp?pid=2&vid=493&rid=19&cid=4
Φώτης Δέμιτσας
