Στη
συνεδρίαση, που γινόταν η επισκόπηση
και αναλύονταν τα συμπεράσματα από τις
εργασίες του ΔΝΤ και της Διεθνούς
Τράπεζας για το 1957, ως αντιπρόσωπος της
Ελλάδος ο Ξενοφών Ζολώτας προκάλεσε
την έκπληξη από τον απροσδόκητο λόγο
του στις 26 Σεπτεμβρίου 1957. Ακροατήριο
του: οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας
Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (αγγλόφωνοι
όλοι) και ... ω του θαύματος τον κατανόησαν
χωρίς μεταφράσεις και μεσολαβητές.
Μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν
όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφυα την
αγγλική γλώσσα! Την επομένη είχαν
πρωτοσέλιδο το λόγο του οι «New York Times»
και οι «Washington Post». Το μήνυμα πέρασε σε
όλο τον κόσμο. Η διαχρονική δύναμη της
ελληνικής γλώσσας, που έμεινε ζωντανή
από την ποίηση του Ομήρου και πολύ
παλιότερα μέχρι σήμερα, μπορεί να
χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε
όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.
Ο
πρώτος λόγος, εκφωνήθηκε στο κλείσιμο
της 12ης ετήσιας συνεδρίασης της Παγκόσμιας
Τράπεζας, τον Οκτώβριο του 1957 στη Νέα
Υόρκη, όπου ο Ξ. Ζολώτας παραβρέθηκε ως
Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος. Ο Ξενοφών
Ζολώτας ξεκίνησε την ομιλία του στα
αγγλικά, και τη συνέχισε επίσης στα
«αγγλικά» αλλά με αποκλειστικά
ελληνογενείς λέξεις, αν εξαιρέσουμε
κάποιες λίγες αναπόφευκτες αγγλικές,
δηλαδή άρθρα, προθέσεις, συνδέσμους
και βοηθητικά ρήματα.
Το
πρώτο κείμενο του Ξ. Ζολώτα, το 1957
έχει ως εξής:
«Kyrie.
I
eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the
Oecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms methods and
policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza
with Hellas.
Κύριοι,
Επαινώ
τους άρχοντες του Διεθνούς Νομισματικού
Ταμείου και της Οικουμενικής Τράπεζας
για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, των
μεθόδων και των πολιτικών τους, αν
και υπάρχει ένα επεισόδιο
κακοφωνίας της Τράπεζας με
την Ελλάδα.
With
enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous
Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are
analyzed and synthesized
Με
ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και
συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των
δίδυμων Οργανισμών μας των οποίων τις
πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα
αναλύουμε και συνθέτουμε
Our
critical problems such as the numismatic plethora generate some agony
and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But,
to my thesis we have the dynamism to program therapeutic practices as
a prophylacis from chaos and catastrophe.
Τα
κρίσιμα προβλήματά μας, όπως ο νομισματικός
πληθωρισμός, προκαλούν κάποια
αγωνία και μελαγχολία. Αυτό το φαινόμενο
είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας.
Αλλά η θέση μου είναι ότι έχουμε το
δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές
πρακτικές ως μέτρο προφύλαξης
από το χάος και την καταστροφή.
In
parallel a panethnic unhypocritical economic synergy and
harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my
eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to your Kyrie to the
eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and
protagonists of this Ampitctyony and gastronomic symposia»
Παράλληλα,
μια παγκόσμια ανυπόκριτη οικονομική
συνεργασία και εναρμόνιση σε ένα
δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Ζητώ
συγγνώμη για τον εκκεντρικό μου μονόλογο.
Εκφράζω με έμφαση τις ευχαριστίες
μου προς σε σας, Κύριοι, προς
το ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό
Έθνος και προς τους οργανωτές και τους
πρωταγωνιστές αυτού του αμφικτιονικού
και γαστρονομικού συμποσίου.
2oς
λόγος στις 2 Οκτωβρίου
1959
Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch and the heresy of our
economic method and policies that we should agonize the
Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
Είναι
"Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και
αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου
και της οικονομικής μας πολιτικής
το ότι θα φέρναμε σε αγωνία τη Σκύλλα
του νομισματικού πληθωρισμού και τη
Χάρυβδη της οικονομικής μας
αναιμίας.
It
is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my
diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists.
Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they
energize it through their tactics and practices. Our
policies should be based more on economic and less on political
criteria. Our gnomon has to be a metron between economic
strategic and philanthropic scopes.
Δεν
είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι
ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η
διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί
είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και
με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό
πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω
της τακτικής τους και των πρακτικών
τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να
βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά
και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια.
Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο
μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και
φιλανθρωπικής σκοπιάς.
In
an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic
antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have
to be more orthological, but this should not be metamorphosed
into plethorophobia, which is endemic among academic
economists.
Σε
μια εποχή που χαρακτηρίζεται από
μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό
ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες,
οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο
ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε
να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία,
η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς
οικονομολόγους.
Nomismatic
symmetry should not antagonize economic acme. A greater
harmonization between the practices of the economic and
nomismatic archons is basic.
Η
νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να
ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή.
Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ
των πρακτικών των οικονομικών και
νομισματικών αρχόντων είναι βασική.
Parallel
to this we have to synchronize and harmonize more and more our
economic and nomismatic policies panethnically. These scopes
are more practicable now, when the prognostics of the political
end economic barometer are halcyonic.
Παράλληλα
με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και
να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο
τις οικονομικές και νομισματικές
μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι
θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα,
όταν τα προγνωστικά του πολιτικού
και οικονομικού βαρομέτρου
παραπέμπουν σε αλκυονίδες
μέρες.
The
history of our didimus organization on this sphere has been
didactic and their gnostic practices will always be a tonic to
the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The
genesis of the programmed organization will
dynamize these policies.
Η
ιστορία του δίδυμου οργανισμού μας
σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική
και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα
είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες
και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες.
Η γένεση μιας προγραμματισμένης
οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις
πολιτικές.
Therefore,
I sympathize, although not without criticism one or two themes
with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal
to program orthodox economic and nomismatic policies.
Γι'
αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια,
αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα
ή δύο θέματα με τους αποστόλους της
ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο
τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες
οικονομικές και νομισματικές
πολιτικές.
I
apologize for having tyranized you with my Hellenic
phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the
philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my
encomium to you Kyrie, the stenographers.
Απολογούμαι
που σας τυράννησα με την ελληνική μου
φρασεολογία. Στον επίλογό μου εκφράζω
με έμφαση τις ευλογίες μου
προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής
της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς
και το εγκώμιό μου προς εσάς,
κύριοι στενογράφοι.
Ξενοφών Ζολώτας (1904-2004). Οικονομολόγος, πανεπιστημιακός, ακαδημαϊκός και πρωθυπουργός οικουμενικής κυβέρνησης (Νοέμβριος 1989-Απρίλιος 1990). Σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λειψίας και Παρισιού.
Το 1928 έγινε καθηγητής στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
και την περίοδο 1931-68 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών. Το 1952 έγινε ακαδημαϊκός. Ήταν
μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της
UNRRA (1946) και διοικητής για την Ελλάδα του
Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Αντιπροσώπευσε επίσης την Ελλάδα στον
ΟΗΕ (1948-53). Διετέλεσε υπουργός Συντονισμού
στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του 1952 και
στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του
1974, καθώς επίσης διοικητής της Τραπέζης
της Ελλάδος (1955-67, 1974-81). Δημοσίευσε πολλά
επιστημονικά έργα στην ελληνική, στη
γαλλική και στη γερμανική γλώσσα.
Από
τα ελληνικά, ιδιαίτερα αξιομνημόνευτα
είναι τα εξής: Θεωρητική οικονομική
(1942), Δημιουργικός σοσιαλισμός (1944),
Νομισματικό πρόβλημα και ελληνική
οικονομία (1950), Νόμισμα και οικονομία
(1973), Κοινωνική ευημερία και οικονομική
οργάνωσις (1976) και Κατανάλωσις, επενδύσεις
και νομισματική ισορροπία (1977).
Αναρτήθηκε από http://zskepsis.blogspot.gr
LINK: http://zskepsis.blogspot.gr/2011/02/1-2.html
_________________________________________________________________________
Φώτης Δέμιτσας
